به گزارش مشرق ،"مرکز منافع ملی" آمریکا، جلسه ای با عنوان "جنگ با ایران: ملاحظات اقتصادی و نظامی" برگزار کرد.

سه سخنران نشست عبارت بودند از دریاسالار مارک فیتزجرالد (Mark Fitzgerald) که به عنوان معاون فرماندهی قرارگاه مرکزی نیروی دریایی آمریکا و همچنین فرمانده نیروی دریایی آمریکا مستقر در اروپا و نیز چندین منصب دیگر خدمت کرده است؛ جفری کمپ (Geoffrey Kemp)، کارشناس مرکز منافع ملی که در شورای امنیت ملی دوران ریگان به عنوان متخصص خلیج فارس فعالیت کرده است؛ و جی. رابینسون وست (J. Robinson West) رئیس و بنیانگذار شرکت "پی‌اف‌سی انرژی" (PFC Energy) که مناصب مختلفی را در کاخ سفید، وزارت انرژی و نیز پنتاگون در دولت‌های مختلف جمهوری‌خواهان بر عهده داشته است.

رابینسون وست اعلام کرد که ایران، با برخورداری از زرادخانه موشک‌های بالستیک و کوتاه برد و همچنین نیروهای نخبه قدس سپاه پاسداران، می‌تواند به آسانی از ورود روزانه هشت میلیون بشکه نفت به بازارها جلوگیری نماید – بالاخص 5 میلیون بشکه نفت از تأسیسات بقیق شرکت نفت عربستان سعودی و خطوط لوله نفتی که از ترمینال رأس‌التنوره در خلیج فارس آغاز و از نزدیکی ایران عبور می‌کنند ؛ 5/2 میلیون بشکه نفت دیگر که از جنوب عراق جایی که "ایرانی‌ها نیروهای زیادی دارند" عبور می‌کنند و این عاملین می‌توانند در خطوط لوله خرابکاری انجام دهند؛ و در حدود یک میلیون بشکه نفت که از دریای خزر به بندر جیحان در ترکیه وارد می‌شوند. (به گفته وی، "اگر ایران در منطقه افراد وابسته به خود را داشته باشد، این لوله‌ها بسیار آسیب‌پذیر خواهند بود.)

به گفته وست، "ممکن است تولید نفت روزانه هشت میلیون نفت کاهش یافته و به زودی نیز جبران نگردد. ما معتقدیم که بهای نفت به بالای بشکه‌ای 200 دلار خواهد رسید." (نفت خام برنت هم‌اکنون به ازای بشکه‌ای 112 دلار به فروش می‌رود.) وی در ادامه افزود، علاوه بر این، در نتیجه‌گیری مذکور تلاش دولت ایران برای بستن تنگه هرمز و یا احتمال استفاده ایران از موشک‌هایش برای حمله به تأسیسات گاز مایع طبیعی در قطر، ملحوظ نگردیده‌اند. اگر آنها چنین کاری انجام دهند، "چراغ‌ها در کره جنوبی و ژاپن خاموش خواهند شد."

به گفته وست، "از نقطه نظر من، هزینه‌ [حمله نظامی] بسیار زیاد خواهد بود. مسدود کردن بازار نفت برای آنها کار سختی نخواهد بود." اظهارات وی بازتاب سخنان کمپ بودند که قبل از وی پیش‌بینی کرده بود واشنگتن از جانب "افرادی که در طرف ما قرار دارند" تحت فشار زیادی خواهد بود تا جنگ را به پایان برساند.

فیتزپاتریک اعلام داشت که با ارزیابی‌های وست در مورد آسیب‌پذیری زیرساخت‌های نفتی در خلیج فارس و عراق "کاملا" موافق است. وی همچنین بر آسیب‌پذیری خطوط ترافیکی نفت‌کش‌ها در خلیج فارس و تنگه هرمز (بالاخص در مقایسه با 25 سال قبل و طی "جنگ نفتکش‌ها") تأکید نمود. اگرچه نیروی دریای آمریکا می تواند در مقابل موشک‌ها دریایی ایران که تقریبا با سرعت ماخ [در حدود 1224 کیلومتر در ساعت] حرکت می‌کنند، خطوط دفاعی ایجاد نماید اما نفتکش‌ها در برابر این تسلیحات بدون حفاظ هستند. وی گفت، "ایرانی‌ها می‌توانند یک منطقه جغرافیایی حیاتی را در خطر قرار دهند."

وی در ادامه افزود مهمترین خطری که نیروهای آمریکایی ممکن است با آن مواجه شوند "بروز یک رویداد غیرمنتظره و ناگهانی" است. منظور وی حمله یکجانبه اسرائیل است آن هم در حالی که اطلاع قبلی آمریکا از این حمله ناچیز بوده و یا در حد صفر باشد. به گفته وی، زمانی که خصومت‌ها تحت این شرایط پدیدار گشتند می‌توان انتظار داشت که ایران مین‌های خود را مستقر نماید و البته "یک مین یک میدان مین می‌سازد." آنها همچنین موشک‌های بالستیک و ضدکشتی خود را به سرعت پراکنده خواهند ساخت و بدین ترتیب به آسانی خواهند توانست به اهداف خود در خلیج فارس و ورای آن حمله نمایند.

وی در مورد میزان همکاری مورد انتظار از جانب متحدین آمریکا در خلیج فارس گفت، "یقینا این دولت‌ها بیش از هر کشور دیگری که با آن سر و کار داشته‌ایم، حداقل در سطح رهبری، متمایل به آمریکا هستند. مشکل ما با مردم عادی خواهد بود." علاوه بر این برای تأمین امنیت تنگه، یقینا باید برخی نیروها را در منطقه، حداقل سه جزیره نزدیک به تنگه هرمز، مستقر نمود. "این جنگ آشفته‌تر از آن خواهد بود که سریعا پایان یابد". ناتو برای اینکه بتواند اراده میلوسویچ را در هم بشکند 78 روز صربستان را بمباران نمود این در حالی است که این کشور در مقایسه با ایران تنها به بزرگی یک تمبر پستی است. "اگر ایرانیان معتقد باشند که حق با آنها است، مقاومت خواهند نمود." وی در ادامه افزود که در مورد "چگونگی وادار کردن ایران به تسلیم" کاملا نامطمئن است.

فضای عمومی حاکم بر این نشست که شامل متخصصین دیگری از سایر حوزه‌ها نیز بود، حاکی از این امر بود که هیچ راهی برای بردن "جنگ" – یعنی حذف برنامه هسته‌ای ایران – بدون اشغال این کشور، وجود ندارد. فیتزپاتریک در ادامه گفت، "از نظر نظامی، باید حداقل به وضعیت عملیات طوفان صحرا بازگردیم." وی یادآوری نمود که آمریکا در آن زمان از عربستان سعودی برای اعزام نیروها استفاده کرد. "برای رسیدن به ایران باید از پاکستان و یا عراق رد شوید. فکر نمی‌کنم بتوانیم از عراق وارد عمل شویم. زیرا در آن حالت در دو جنگ درگیر خواهیم شد."

کمپ بیشتر بر پیامدهای استراتژیک حمله به ایران تمرکز نمود. به گفته وی اگر آمریکا و/یا اسرائیل حمله را آغاز نمایند، "باید منتظر مخالفت شدید از جانب روسیه، چین، برزیل و حتی هند باشیم. ...نگرانی من از این است که بدین امر نیندیشیده‌ایم که رفتار متحدین‌مان ممکن است چگونه باشد." وی با بیان این مسأله، مخالفت آلمان با حمله به عراق در سال 2003 و نیز مخالفت‌های ترکیه را یادآوری نمود. در آن زمان ترکیه به درخواست‌های آمریکا برای استفاده از قلمرو این کشور به عنوان محل اعزام نیروها به عراق مخالفت نمود اما هم‌اکنون در آستانه جنگ با متحد اصلی ایران در منطقه یعنی سوریه است.

علاوه بر این، "اگر ما در یک جنگ دیگر در منطقه خاورمیانه وارد شویم، وضعیت "موازنه"در آسیا آن هم در یکی از حیاتی‌ترین لحظات منطقه، چگونه خواهد شد"، بالاخص اگر با دلارها قرضی چین وارد این جنگ شویم.

وی در پایان اعلام داشت که هزینه‌های مالی ناشی از این جنگ ممکن است واشنگتن را مجبور به عقب‌نشینی نمایند، درست به مانند بریتانیا و فرانسه که مجبور شدند طی جنگ کانال سوئز (1956) از مصر عقب‌نشینی نمایند. این امر زمانی رخ داد که دوایت آیزنهاور، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، لندن را تهدید کرد در صورت عدم عقب‌نشینی قوای اروپایی به پوند فشار خواهد آورد.

دیمیتری سیمنس (Dmitri Simes)، رئیس سابق مرکز نیکسون و یکی از کارشناسان شناخته شده مسائل روسیه، هشدار داد که حمله به ایران به منزله یک عامل تغییر دهنده در روابط میان دول بزرگ خواهد بود. وی که ماه گذشته از روسیه بازدید نموده بود پیش‌بینی کرد که این کشور واکنش بسیار تندی نشان خواهد داد – روسیه نه تنها تحریم‌هایی که علیه ایران وضع کرده است را لغو خواهد نمود بلکه احتمالا فروش سیستم‌های موشک‌ ضد هواپیمای اس-400 به ایران را که مدت زیادی است به حالت تعلیق درآمده از سر گرفته و علاوه بر اینها همکاری خود با ایران در زمینه برنامه هسته‌ای را احیا خواهد نمود. اگر حمله آمریکا و/یا اسرائیل به ایران بیش از یک روز به طول انجامد، در این صورت باید شاهد واکنش‌هایی همه‌جانبه و فاجعه‌بار از جانب روسیه و احتمالا چین باشیم.